Drieëndertig gedichten

K.P. Kavafis
Vertaling Hero Hokwerda

Kavafis is verreweg de meest vertaalde en internationaal bekendste Griekse dichter. Zijn werk is in talloze talen te lezen, vaak zelfs in meerdere vertalingen; in het Engels dertien tot nog toe. Grote twintigste-eeuwse dichters als Auden, Brecht, Brodsky, Durrell, Milosz en Montale hebben hem eer bewezen door gedichten ‘à la Kavafis’ te schrijven of er openlijk voor uit te komen dat zij in hun werk schatplichtig aan hem waren.

Of hij nu over historische, beschouwelijke of zinnelijke onderwerpen schrijft – wat bij hem vaak door elkaar loopt –, Kavafis’ unieke dichterlijke stem is altijd te herkennen aan haar ironische, milde, geestige, vermoeide en esthetische tonen. Het is een stem die zich leent voor vertaling; vertalingen van Kavafis’ poëzie zijn zelfs het best mogelijke weerwoord tegen het vaak geciteerde cliché dat poëzie is, wat in vertaling verloren gaat. Kavafis’ poëzie overleeft niet alleen in vertaling, maar vaart er wel bij.

Thomas Mann liet, in Dood in Venetië, zijn hoofdpersoon dromen van het artistieke ideaal: de gedachte die geheel gevoel, het gevoel dat geheel gedachte is geworden. Ik geloof dat Kavafis erin geslaagd is dat ideaal te verwezenlijken.
— Alfred Kossmann
Schrijver en criticus

… pas de ontmoeting met Kavafis bracht die haast ontluisterende emotie teweeg die maakt dat aan je eigen bestaan een dimensie wordt toegevoegd die voor een gedeelte nu ook altijd mede de jouwe blijft.
— Hans Warren
Dichter, criticus en Kavafisvertaler

Kavafis’ liefdespoëzie (…) is één hemeltergend terugverlangen; de poëzie is het middel om nog een glimp te kunnen opvangen van destijds, door de herinnering daaraan in dichtregels te vatten en voor de tijd te behoeden.
— Hagar Peeters
Dichter

De Griekse dichter Konstandinos P. Kavafis werd in 1863 geboren in Alexandrië en stierf in 1933 in dezelfde stad, op zijn zeventigste verjaardag. Hij werkte als ambtenaar bij de dienst irrigatiewerken van het Britse ministerie van Openbare Werken in Alexandrië en was een leidende persoonlijkheid in het literaire leven van zijn stad. Opvallend genoeg publiceerde hij tijdens zijn leven nooit een bundel van zijn gedichten. Hij gaf er de voorkeur aan ze op losse bladen te laten drukken, die hij af en toe tot bundelingen samenvoegde om ze zo onder vrienden en bekenden te verspreiden; hij vertrouwde er blijkbaar op dat na zijn dood de verdere erkenning wel zou volgen. De eerste uitgave van zijn gedichten vond plaats in 1935, en sindsdien heeft de internationale erkenning een hoge vlucht genomen.