Νέα φινλανδική γραμματική

Diego Marani
Μετάφραση Δήμητρα Δότση

Ενώ στην Ευρώπη μαίνεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, μια νύχτα του 1943 οι ναύτες του γερμανικού πλοί­ου Τίμπινγκεν περιμαζεύουν σε μια προβλήτα στην Τεργέστη έναν άνδρα αναίσθητο και σοβαρά τραυματισμένο. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα και χωρίς μνή­μη, ένας άνθρωπος που δεν θυμάται καν τη μητρική του γλώσσα. Μια ετικέτα ραμμένη στο εσωτερικό του ναυτικού αμπέχωνου που φοράει κι ένα μαντήλι με αρχικά οδηγούν τον φινλανδικής καταγωγής γιατρό του πλοίου στο συμπέρασμα ότι ο τραυματίας είναι ο Φινλανδός στρατιώτης Σάμπο Κάργιαλαϊνεν. Έτσι, τον στέλνει στο Ελσίνκι με σκοπό να αναζητήσει το παρελθόν του και να βρει τη χαμένη του μνήμη. Εκεί, σε μια χώρα άγνωστη για κείνον αλλά πολύ γοητευτική, η αναζήτηση της ταυτότητάς του συνεχίζεται με τη βοήθεια ενός αινιγματικού λουθηρανού εφημέριου και μιας τρυφερής νοσοκόμας, μέχρι την αποκάλυψη της αλήθειας.

Άραγε υπάρχει μνήμη χωρίς γλώσσα, αναρωτιέται ο συγγραφέας; Ποια στοιχεία συνθέτουν αυτό που είμαστε, το παρελθόν και το μέλλον μας, την εθνική ταυτότητα αλλά και την προσωπικότητά μας; Ένα ψυχολογικό θρίλερ αναζήτησης και ταυτόχρονα ένα τρυφερό ταξίδι στον ψυχισμό ενός χαμένου ανθρώπου.

Βραβείο Grinzane Cavour 2001
Βραβείο Ostia Mare 2001
Βραβείο Guiseppe Desi 2001
Υποψήφιο για το Independent Foreign Fiction Prize 2012