Σκιαθίτικες ιστορίες

Richard Romanus
Σχέδια Anthea Sylbert
Μετάφραση Έρη Πουλοπούλου

Ιστορίες καθημερινές με το βλέμμα ενός Αμερικανού που, ζώντας δέκα χρόνια με τους Σκιαθίτες, επιχειρεί να διεισδύσει στην ψυχή τους.
Ιστορίες ανθρώπινες, άλλοτε κωμικές άλλοτε τραγικές, από έναν μικρό τόπο, που όμως θα μπορούσαν να συμβούν παντού.

Δουλευταράδες, αισιόδοξοι, θεοσεβούμενοι και ανθεκτικοί στις δυσκολίες μετά από αιώνες κατοχής και ξένης κυριαρχίας, οι Σκιαθίτες, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη, αγαπούν, μισούν, ονειρεύονται, συναγωνίζονται, βοηθούν ο ένας τον άλλο, έχουν ταλέντα και ευαισθησίες και μοιράζονται τον πόνο και τη χαρά. Εν ολίγοις, διαθέτουν όλες τις ιδιότητες που θεωρούμε ανθρώπινες. Μόνο που οι Σκιαθίτες έχουν και κάποιες υψηλές βλέψεις. Η μόδα δεν είναι μία από αυτές. Τα ρούχα είναι καθημερινά και πρακτικά. Τα προϊόντα, το κρέας και τα ψάρια είναι ένα σημαντικό θέμα. Πρέπει να είναι φρέσκα. Οι κοινωνικές τάξεις δεν τους αφορούν. Σ’ ένα μικρό νησί όλοι μεγαλώνουν μαζί και εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο για την επιβίωση, η ιδανική ισορροπία. Η αστυνομία είναι παρούσα, αλλά όχι παρεμβατική, θα έλεγε κανείς ότι βοηθάει και δείχνει κατανόηση. Τον χειμώνα κάνουν τα στραβά μάτια όταν οι κάτοικοι δεν είναι και τόσο νομοταγείς. Όμως είναι το νησί τους και θα τα καταφέρουν με τον τρόπο τους. Όλοι έχουν υπομονή με τους γύρω τους. Μπορείς να περιμένεις για λίγο στο αυτοκίνητό σου, όσο ο μπροστινός σου μιλάει με έναν μοτοσικλετιστή και σου κλείνουν το δρόμο, και δεν θα πρέπει να κορνάρεις ή να παραπονεθείς. Κανένα άγχος. Οι Έλληνες τρώνε, πίνουν και καπνίζουν περισσότερο από τους υπόλοιπους ευρωπαίους, αλλά ζουν περισσότερα χρόνια. Δουλεύουν πιο σκληρά και πιο πολύ από τους άλλους, αλλά ξεφαντώνουν και κάνουν κέφι σα μικρά παιδιά. Όπως ακριβώς το κρεμμύδι ξεφλουδίζεται σε στρώσεις, έτσι κι όταν ανατρέχεις στους αιώνες, υποψιάζεσαι ότι οι κάτοικοι του νησιού θα πρέπει κατά βάση να έχουν παραμείνει ίδιοι εδώ και δύο χιλιετίες. Αντικαθιστώντας τον Διόνυσο με την Παρθένο Μαρία και τα γαϊδούρια με τις μηχανές, φαίνεται να γνωρίζουν πολύ καλά πού πηγαίνουν. Είναι απλό. Άλλωστε, από το 34 π.Χ έτσι έχει η κατάσταση.