Προσφορά!

Μεγαλειότατε, βρήκαμε τη γη του Μπραζίλ

,

Pêro Vaz de Caminha
Εισαγωγή-Μετάφραση-Σημειώσεις Μαρία Παπαδήμα

Ένας ιστορικός θησαυρός φτάνει άθικτος στα χέρια μας από το μακρινό 1500, την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων και των διάσημων θαλασσοπόρων. Πρόκειται για μία επιστολή προς τον βασιλιά της Πορτογαλίας, γραμμένη από τον Πέρο Βας ντε Καμίνια, που εκτελούσε χρέη γραμματέα της πορτογαλικής αρμάδας στο ταξίδι της για Ινδία. Στην επιστολή καταγράφει την πρώτη επαφή ανάμεσα στον ευρωπαϊκό και στον νοτιοαμερικάνικο πολιτισμό. Εμβριθής παρατηρητής, ο Καμίνια αφηγείται γλαφυρά ό,τι είδε, περιγράφει με ακρίβεια τον νέο κόσμο και φτιάχνει ένα ζωντανό πορτρέτο των ιθαγενών.

Δεν θα βρεθούμε ποτέ στη θέση των μεγάλων θαλασσοπόρων που έπλεαν προς το άγνωστο, αλλά διαβάζοντας την επιστολή νιώθουμε τη συγκίνηση, την περιέργεια και το ξάφνιασμα της πρώτης επαφής με έναν άγνωστο ως τότε πολιτισμό – κι ας γνωρίζουμε πλέον την τραγωδία της αποικιοκρατίας που ακολούθησε.

Εικαστικό εξωφύλλου: Από τον χάρτη Terra Brasilis του Άτλαντα Lopo Homem-Reineis (Πορτογαλία, 1519).


Η Επιστολή του Πέρο Βας ντε Καμίνια από το Πόρτο Σεγκούρο στην Τέρα ντε Βέρα Κρους, την 1η Μαΐου 1500, εντάχθηκε το 2005 στον διεθνή κατάλογο του προγράμματος της Unesco «Μνήμη του κόσμου».

«Πρόκειται για το πρώτο γραπτό κείμενο στο οποίο περιγράφονται η χώρα και οι άνθρωποι που αργό­τερα αποτέλεσαν τη Βραζιλία. […] Τα γεγονότα που εξιστορούνται, η ποιότητα των περιγραφών, τόσο των ανθρώπων όσο και της γης, και η καταγραφή του πολιτισμικού διαλόγου με έναν λαό μέχρι τότε άγνωστο στην Ευρώπη κάνουν αυτή την επιστολή ένα μοναδικό ντοκουμέντο. Οι άφθονες λεπτομέρειες και οι οξυδερκείς παρατηρήσεις μάς κάνουν να αισθανόμαστε αυτόπτες μάρτυρες αυτής της συνάντησης».

Από την ιστοσελίδα της UNESCO

9.00

Αναγνωριστικό προϊόντος: 7000 Κατηγορίες: , Ετικέτες: , , ,

Απόσπασμα από την Επιστολή του Πέρο Βας ντε Καμίνια

[…] Την Τετάρτη το πρωί συναντήσαμε πουλιά που τα λένε μύχους. Την ίδια ημέρα, την ώρα του εσπερινού, είδαμε γη, δηλαδή πρώτα ένα μεγάλο βουνό, πολύ ψηλό και στρογγυλό, και προς τη νότια πλευρά του άλλες οροσειρές πιο χαμηλές και πεδινή γη με πλούσια βλάστηση· και ο ναύαρχος έδωσε στο ψηλό αυτό βουνό το όνομα Μόντε Πασκοάλ και στη στεριά το όνομα Τέρα ντε Σάντα Κρους.

Διέταξε να ρίξουν το σκαντάγιο, βρήκαμε είκοσι πέντε οργιές και με τη δύση του ήλιου ρίξαμε τις άγκυρες σε δεκαεννιά οργιές βάθος, σε απόσταση περίπου έξι λεύγες από τη στεριά· τέλεια αγκυροβολία. Μείναμε εκεί όλη τη νύχτα. Και την Πέμπτη το πρωί σηκώσαμε τα πανιά, πλέοντας με κατεύθυνση προς τη στεριά, τα μικρά πλοία μπροστά, και πλησιάσαμε 17, 16, 15, 14, 13, 12, 10 και 9 οργιές, σε μισή λεύγα από τη στεριά, όπου ρίξαμε όλοι άγκυρα απέναντι από την εκβολή ενός ποταμού. Θα ήταν περίπου δέκα η ώρα όταν φτάσαμε σ’ αυτόν τον όρμο.

Από εκεί είδαμε ανθρώπους που βάδιζαν στην ακρογιαλιά, επτά ή οκτώ τον αριθμό, σύμφωνα με τα λεγόμενα των μικρότερων πλοίων που έφτασαν πρώτα. Κατεβάσαμε τότε λέμβους μικρές και μεγάλες και ήρθαν όλοι οι κυβερνήτες στην καπιτάνα και έκαναν συμβούλιο· και ο ναύαρχος έστειλε με τη λέμβο στη στεριά τον Νικολάου Κοέλιο για να δει εκείνο το ποτάμι. Μόλις αυτός ξεκίνησε προς τα εκεί, μαζεύτηκαν στην ακρογιαλιά άνθρωποι, δυο δυο, τρεις τρεις μαζί, έτσι ώστε όταν η λέμβος έφτασε στην εκβολή του ποταμού ήταν εκεί δεκαοκτώ με είκοσι άνδρες, μαυριδεροί, ολόγυμνοι, χωρίς τίποτε να καλύπτει τα απόκρυφα μέρη τους. Στα χέρια τους είχαν τόξα και βέλη. Έτρεξαν κατευθείαν στη λέμβο και ο Νικολάου Κοέλιο τους έκανε σινιάλο να αφήσουν κάτω τα τόξα τους κι αυτοί υπάκουσαν.

[…]

Βάρος 0.170 kg
Διαστάσεις 13 × 20.5 cm
ISBN

978-618-5369-37-8

Pages

96